| dc.description.abstract | Książka, którą oddajemy w Państwa ręce, powstała w wyniku realizacji projektu
badawczego przygotowanego przez pracowników Katedry Dydaktyki Specjalnej
i Psychoedukacji Instytutu Pedagogiki Specjalnej Uniwersytetu Pedagogicznego
w Krakowie. Poza obecnymi oraz byłymi pracownikami IPS w projekcie wzięli
udział także pedagodzy-praktycy, co wzbogaciło przedstawianą problematykę
o doświadczenia wyniesione wprost z codziennej działalności rehabilitacyjnej.
Jest to niezwykle cenne, gdyż uzupełnia zawarte w książce propozycje programowe
o rzeczywiste problemy, z których rozwiązaniem musi radzić sobie każdy
zawodowo czynny pedagog specjalny, rehabilitant, terapeuta zajęciowy, czy też
psycholog pracujący z osobami z niepełnosprawnością.
Praca składa się z czterech części. Pierwsza z nich poświęcona jest teoretyczno-
praktycznym podstawom konstruowania programów psychoedukacyjnych
w pracy z osobami z niepełnosprawnością. Ze względu na zróżnicowane zastosowanie
psychoedukacji, jej odmienne cele, trudno jest sformułować uniwersalną
definicję. Istnieją jednak pewne elementy wspólne, które pozwalają stworzyć
określenie bazowe. Tym zagadnieniom poświęcony jest pierwszy rozdział tej części.
W następnych starano się zwrócić uwagę czytelników na istotne zagadnienia,
które mogą pomóc w prawidłowym merytorycznie i metodycznie opracowaniu,
realizacji i ewaluacji programu. Mogą być także pomocą (wskazaniem) do przeprowadzania
modyfikacji gotowego programu psychoedukacyjnego, z którego
chce skorzystać pedagog specjalny lub terapeuta.
Druga część, dotycząca rozwijania zasobów osobowościowych dzieci i młodzieży
z niepełnosprawnością, zawiera cztery rozdziały. Prezentowane teksty
i zaproponowane programy psychoedukacyjne odnoszą się do kształtowania poczucia
własnej wartości, rozwoju motywacji do nauki, empatii i społecznej komunikacji
dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością.
W trzeciej części poruszone zostały zagadnienia wspierania rozwoju psychomotorycznego
osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Wpływ stymulacji
sensomotorycznej na poprawę funkcjonowania dzieci z niepełnosprawnością intelektualną
ukazano na przykładzie pracy z dzieckiem z autyzmem. Następnie zaprezentowano
program usprawniania umiejętności manualnych u uczniów z niepełnosprawnością
intelektualną. Ostatni rozdział tej części ma na celu ukazanie
możliwości stymulowania wyobraźni uczniów z lekką niepełnosprawnością intelektualną
za pośrednictwem aktywności plastycznej opartej na wzajemnie ze sobą
powiązanych procesach ekspresji plastycznej i percepcji dzieł sztuki wizualnej.
W ostatniej, czwartej części niniejszej monografii podjęto problem wspomagania
rozwoju samostanowienia dorosłych osób z niepełnosprawnością, a więc
rozwijania umiejętności życiowych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną,
potrzebnych do podjęcia przez nich aktywności zawodowej, oraz osiągania
autonomii życiowej przez osoby z niepełnosprawnością ruchową. | pl |
