| dc.description.abstract | Współczesny świat - poza wieloma innymi zmianami - przyniósł w obszarze
pedagogiki baczniejszą refleksję nad zagadnieniem wielokulturowości
społeczeństw oraz teoretycznych i praktycznych implikacji tego
faktu. Demokratyzacja życia społecznego w Polsce, która nastąpiła po
1989 roku, spowodowała konieczność wprowadzenia konkretnych rozwiązań
legislacyjnych, teoretycznych i praktycznych, gwarantujących
realizację podstawowych praw wszystkich członków polskiego społeczeństwa
- bez względu na ich przynależność rasową, etniczną czy
religijną. Jest to kwestia niezwykle istotna, bowiem, jak pisze M. Ast
(2009: 7):
"tożsamość etniczna nie jest niezmiennym monolitem, ale dynamiczną
siecią łączącą jednostkę z grupą i otoczeniem społecznym. Tym samym
tożsamość wymaga nieustannej pielęgnacji jak delikatna roślina. Bez
możliwości uczestniczenia w życiu kulturalnym, obrzędach, działalności
społecznej, wspólnych zgromadzeniach tożsamość słabnie i usycha."
Celem niniejszej publikacji nie jest omówienie powyższych kwestii
w szerokim edukacyjnym kontekście, lecz przeniesienie punktu ciężkości
na obszar edukacji elementarnej. Prezentuję w tym zbiorze między
innymi teksty powstałe w latach 2008-2010, będące rezultatem moich
poszukiwań badawczych dotyczących stanu faktycznego edukacji regionalnej,
wielo- i międzykulturowej w wybranych regionach Polski.
U podstaw zainteresowania problematyką poruszaną w książce
znalazły się przede wszystkim osobiste motywy, związane z niezwykle silną więzią emocjonalną z eksplorowanymi
regionami. Kaszuby
i Spisz to miejsca, w których spędzam od wielu lat każdą wolną chwilę,
pod urokiem których niezmiennie pozostaję, wykorzystując każdą
nadarzającą się okazję do chłonięcia ich wspaniałej kultury materialnej
i niematerialnej. Ze Śląskiem natomiast sprawa wygląda trochę inaczej.
Wzrastałam w rodzinie, której korzenie są faktycznie wielokulturowe.
Choć sama z urodzenia krakowianka, mam wśród najbliższych
przodków Ślązaków i Zagłębiaków. Obydwa te regiony (jak pokazuje
historia, szczególnie XX wieku, niejednokrotnie sztucznie dzielone
i antagonizowane) wywarły ogromny wpływ na moje pojmowanie
poczucia tożsamości i małej Ojczyzny. Zarówno moi dziadkowie, jak
i rodzice uczyli mnie szacunku dla każdej odrębności, Inności. Pokazywali,
zazwyczaj prostymi, codziennymi gestami, jak można i powinno
się dobrze żyć wśród Sąsiadów/Innych. | pl_PL |
