Zespół uzależnienia od alkoholu wśród dorosłych

Abstract

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie zespołu uzależnienia od alkoholu wśród dorosłych w aspekcie medycznym, ze szczególnym zwróceniem uwagi czytelników na diagnostykę, symptomatologię oraz patomechanizm destrukcyjnego wpływu alkoholu na somatykę i psychikę człowieka oraz rodziny. Praca składa się z siedmiu rozdziałów. W pierwszym przedstawiona została terminologia związana ze zjawiskiem toksykomanii. Znalazły się tu również informacje na temat typów współczesnej toksykomanii oraz przyczyn i skutków przyjmowania substancji toksycznych. W drugim rozdziale opisany został zespół uzależnienia od alkoholu. Trudności rozpoznania oraz leczenia uzależnienia od alkoholu zawarto w rozdziale trzecim. Wczesne rozpoznanie i szybkie wdrożenie leczenia osoby uzależnionej to największe wyzwanie, które stoi przed każdym z nas w sytuacji obserwowanej współcześnie epidemii alkoholizmu. W rozdziale zawarto informacje, jak rozpoznać zespół uzależnienia od alkoholu i jak dużą rolę w procesie diagnozy odgrywać powinien każdy, kto żyje w otoczeniu osoby uzależnionej. W wielu przypadkach rodzina jako pierwsza jest w stanie zmotywować chorego do podjęcia leczenia i zgłoszenia się po pomoc. W rozdziale czwartym i piątym omówiono większość chorób i zaburzeń somatycznych oraz psychicznych występujących u pacjentów nadużywających alkoholu oraz w zespole uzależnienia. W rozdziale szóstym opisano najczęstsze stany zagrożenia życia związane z używaniem alkoholu oraz sposoby udzielenia pomocy ratowniczej na poziomie podstawowym (pierwsza pomoc). Ostatni, siódmy rozdział poświęcony został problematyce alkoholizmu w rodzinie, charakterystyce Dorosłych Dzieci Alkoholików oraz odmienności przebiegu zespołu uzależnienia od alkoholu w przypadku kobiet. Monografia zawiera także zakończenie, bibliografię i słownik pojęć. Książka została napisana dla trzech grup czytelników. Pierwsza grupa to ludzie chorzy, którzy zmagają się z zespołem uzależnienia od alkoholu i nie są w stanie podjąć decyzji o leczeniu. Uważają, że problem uzależnienia ich nie dotyczy, mają trudności z rzetelną samooceną swojego zdrowia. Druga grupa to rodziny osób uzależnionych od alkoholu, często osoby z zespołem współuzależnienia, które nie wiedzą, co należy zrobić, by pomóc nie tylko człowiekowi, który zmierza do śmierci, ale również sobie. Trzecia grupa to profesjonaliści: lekarze, edukatorzy zdrowia, psychologowie, pedagodzy i pracownicy socjalni, którzy w sytuacji epidemii uzależnienia od alkoholu powinni mieć konkretną wiedzę i umiejętność skutecznego reagowania. Zawód lekarza, edukatora zdrowia, psychologa, pedagoga, pracownika socjalnego to profesje bardzo podobne do siebie ze względu na cel i rolę oddziaływania społecznego. Problemy i kwestie społeczne w pracy tych specjalności zawodowych to szeroko rozumiana problematyka, obejmująca wiele zjawisk i niepożądanych społecznie form funkcjonowania jednostki, grupy czy całych społeczeństw. Zawody te cieszą się dużym szacunkiem społecznym, bo służą człowiekowi i mają na celu poprawę jakości życia, zmianę jego stanu fizycznego, psychicznego i społecznego na lepsze w ujęciu nie tylko indywidualnym, ale również zbiorowym. Zawody te uzupełniają się, a przyświeca im jeden nadrzędny cel, jakim jest poprawa komfortu życia, w tym szczególnie stanu zdrowia indywidualnego i społecznego. Jako lekarz z ponaddwudziestoletnią praktyką, a jednocześnie dydaktyk na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, zawsze zaczynam swoje zajęcia ze studentami od próby przekonania słuchaczy o fundamentalnej roli tych zawodów w holistycznej opiece nad człowiekiem. We wszystkich tych zawodach staramy się pomóc ludziom w różnych okresach ich życia. Powody, które wymuszają nasze działania pomocowe, są różne. Lekarz stara się zadbać o zdrowie pacjentów, nie tylko chorych, ale również tych, którzy nie wymagają doraźnej pomocy. Psycholog pomoże ludziom mającym trudności w świadomym i mądrym realizowaniu się w życiu. Pedagog udzieli wsparcia w poznawaniu życia i świata. Pracownik socjalny pojawi się, gdy dotknie nas bieda. Patrząc na współczesny świat i problemy indywidualne i społeczne dotykające nas wszystkich, przedstawiciele tych grup zawodowych nigdy nie będą narzekać na brak pracy. Pojawia się pytanie, czy możemy pracować razem dla dobra człowieka w wymiarze indywidualnym i społecznym? Czy jest inna alternatywa, by pomoc była w pełni skuteczna? Chyba nie. Musimy się zawodowo uzupełniać i współpracować, wtedy efekty naszej pracy będą bardziej owocne.