Chór amatorski jako forma edukacji kulturalnej dorosłych : na przykładzie krakowskich zespołów chóralnych

Abstract

O współczesnych chórach nieprofesjonalnych skupiających ludzi dorosłych wiadomo niewiele. Brakuje prac empirycznych dotyczących funkcjonowania amatorskich zespołów śpiewaczych jako formy wychowania estetycznego społeczeństwa, co na tle wzrostu zainteresowania różnymi sposobami spędzania czasu wolnego może budzić zakłopotanie. Przedmiotem prezentowanej pracy jest funkcjonowanie chóru jako środowiska wychowawczego. Podstawę źródłową stanowią dwa rodzaje materiałów: informacje zaczerpnięte ze studiów nad literaturą przedmiotu, głównie z andragogiki, pedagogiki kultury i metodyki wychowania muzycznego, oraz badania własne zrealizowane w 17 wybranych (metodą reprezentacji) zespołach chóralnych miasta Krakowa. Pracę rozpoczynają dwa rozdziały teoretyczne, traktujące o istocie i potrzebie edukacji kulturalnej dorosłych oraz idei wychowania estetycznego realizowanej przez ruch śpiewaczy. Empiryczną część monografii, poprzedzoną opisem metodologicznych podstaw badań własnych (rozdział III), stanowią cztery kolejne rozdziały dotyczące współczesnych chórów amatorskich miasta Krakowa – ich powstania i rozwoju (rozdział IV), metodyki działalności (rozdział V) oraz osób zaangażowanych w ich funkcjonowanie: dyrygentów i chórzystów (rozdziały VI i VII). Ostatni, ósmy rozdział traktuje o edukacyjnych i wychowawczych efektach członkostwa osób dorosłych w zespołach śpiewaczych. Całość kończy podsumowanie, zawierające syntetyczne ujęcie wniosków z przeprowadzonych badań, a także postulaty dotyczące optymalizacji działalności chórów amatorskich oraz popularyzacji ruchu chóralnego w społeczeństwie.