| dc.description.abstract | Niniejsza praca przedstawia problem wczesnego startu językowego w odniesieniu
do dzieci przedszkolnych z kilku perspektyw:
- Z perspektywy polityki edukacyjnej Unii Europejskiej, według której wczesne
rozpoczynanie nauki języka obcego jest jednym ze sposobów osiągnięcia
plurilingualizmu językowego (tj. znajomości kilku [choć w różnym stopniu]
języków obcych przez jedną osobę), osiągnięcie którego wydaje się być koniecznym
atrybutem każdego obywatela zjednoczonej Europy (Rozdział I),
- Z perspektywy socjologiczno-pedagogicznej, pokazującej, jak język może być
traktowany jako narzędzie awansu społecznego, forma kapitału kulturowego,
w którego przekazywaniu oraz rozbudzaniu aspiracji edukacyjnych (w tym do
nauki języków obcych) istotną rolę pełni rodzina dziecka (Rozdział II),
- Z perspektywy dydaktycznej, pokazującej, co tak naprawdę małe dziecko
może osiągnąć ucząc się języka obcego w warunkach naturalnych (czyli
w sytuacji naturalnej dwu/wielojęzyczności) i nie naturalnych (w klasie)
w zakresie rozwoju językowego, poznawczego i afektywnego. Podkreśla się, że
osiągnięcia dziecka w nauce języka obcego nie zależą od samego wieku rozpoczynania
nauki, ale od jej intensywności, czyli od ilości kontaktu z językiem
obcym (Rozdział III).
Część empiryczna pracy przedstawia wyniki badań sondażowych (kwestionariuszy,
wywiadów) wśród trzech grup badanych: rodziców, dyrektorów przedszkoli
oraz nauczycieli języków obcych prowadzących zajęcia w przedszkolach.
Dodatkowo przedstawiono kilka studiów przypadków dzieci w kontekście działań
edukacyjnych i aspiracji ich rodziców.
Wyniki badań ilościowych i jakościowych prowadzonych wśród rodziców potwierdzają
ogólne założenia, że aspiracje edukacyjne rodziców w stosunku do
ich dzieci są determinowane poziomem wykształcenia rodziców, ich własną
znajomością i korzystaniem z języków obcych. Płeć dziecka nie ma znaczenia
w odniesieniu do bieżących oczekiwań co do osiągnięć dziecka, jednakże wyższe
oczekiwania (aspiracje) rodzice zdają się mieć w stosunku do dziewczynek niż
do chłopców.
Również znajomość języków obcych przez rodziców przekłada się na bardziej
realistyczne oczekiwania co do bieżących osiągnięć dziecka (brak oczekiwań co
do szybkiej płynności w JO) oraz świadomość większej konieczności nauki kilku
języków obcych (choć nie koniecznie jednoczesnej). Rodzice ci stosują również
bardziej różnorodne strategie nauczania/ćwiczenia z dzieckiem języka obcego.
Z kolei rodzice nieznający języków obcych lub znający je słabo, są bardziej skłonni
oczekiwać większych efektów od instytucji nauczającej języka. | pl_PL |
