| dc.description.abstract | Doświadczenie przebywania w obcojęzycznym środowisku powoli staje się w polskiej,
dotąd dość homogenicznej rzeczywistości, faktem. Globalizacja, członkostwo Polski
w UE i idące za tym otwarcie granic, swoboda podróżowania i wyboru miejsca pracy
lub zamieszkania umożliwiły wielu Polakom kontakty z odmiennymi kulturami, osobami
i językami. Wynikiem tych spotkań międzykulturowych jest nabywanie już od najmłodszych
lat kompetencji dwu- i wielojęzycznej. Dorastając w wielojęzycznym otoczeniu
wiele dzieci ma kontakt z innymi językami, a dla pozostałych języki obce stają się
stałym elementem edukacji. Rodzice świadomi przemian zachodzących w świecie od
najmłodszych lat posyłają swoje dzieci na kursy języków obcych.
Nauczanie języków obcych dzieci stanowi także istotny element europejskiej polityki
językowej. Obniżanie wieku, w jakim ma się ona rozpocząć, ma na celu realizację
koncepcji uczenia się przez całe życie, gdyż im wcześniej zaczniemy się uczyć języków
obcych, tym większą mamy szansę nauczyć się ich przez całe życie i osiągnąć wielojęzyczną
kompetencję. Warto znać, przynajmniej w niewielkim stopniu, nie tylko języki
o globalnym zasięgu, ale również języki regionalne i mniejszości narodowych, gdyż
wartością dodaną wielojęzyczności są jej wpływy na rozwój poznawczy i afektywny
uczącego się, takie jak: lepsze umiejętności analizy i syntezy, otwartości na nieznane itp.
Dzięki znajomości języków obcych można także łatwiej porozumieć się z sąsiadami
z terenów przygranicznych, np. ze Słowakami na Orawie, a także z coraz liczniej do nas
przybywającymi imigrantami. Znajomość języków pozwala lepiej poznać ludzi innych
narodowości, ich zwyczaje, kulturę, a to służy lepszemu porozumieniu.
Z tych powodów, między innymi, w europejskiej polityce językowej zachęca się obywateli
Zjednoczonej Europy do wzajemnego poznawania języków i kultur. Nauka języka
obcego nie jest już zarezerwowana wyłącznie dla elit, ale obejmuje swoim zasięgiem
różne grupy wiekowe, od dzieci przedszkolnych po seniorów, a także dzieci o specjalnych
potrzebach edukacyjnych, w tym z różnymi dysfunkcjami, gdyż sam proces uczenia
się języków obcych może pełnić funkcje terapeutyczne.
Polska jest jednym z niewielu krajów, który szybko wciela w życie rekomendacje
europejskiej polityki edukacyjnej w zakresie wczesnego startu językowego. Od 2015 r.
elementy nauczania języka obcego zostały włączone do podstawy programowej przedszkoli,
zaledwie cztery lata po opublikowaniu przez Komisję Europejską odpowiedniego
przewodnika (Komisja Europejska, Language learning at pre-primary school level:
making it efficient and sustainable’…, 2011). Decyzja ta pozwala na objęcie nauką języka
wszystkie dzieci, niezależnie od statusu ekonomicznego rodziny, wyrównując w ten
sposób szanse edukacyjne tych spośród nich, które dotąd nie korzystały z płatnych
form edukacji językowej.
Niniejszy tom zawiera 11 artykułów poświęconych różnym zagadnieniom dotyczącym
przyswajania języków obcych przez najmłodsze dzieci w warunkach naturalnych,
jak i w klasie. | pl_PL |
