Politologii model krytyczny

Abstract

Teoria krytyczna jest jak gabinet krzywych luster. Tyle, że to ludziom przyszło egzystować na co dzień w miejscach i pozycjach nie zawsze pochodzących z własnego wyboru, często niewygodnych i karykaturalnych, zniekształconych ideologiami, przekonaniami, retoryką, demagogią, interesami, przekazami medialnymi, pobożnymi życzeniami zainteresowanych i decydentów. Publikacja, którą oddajemy w ręce czytelników, jest swoistego rodzaju debiutem. Nie pretenduje do prekursorstwa, przeciwnie – nieśmiało chciałaby się włączyć w nurt inspirowanych krytycznym paradygmatem raportów z badań, sporów o teoretycznych inklinacjach, autorskich koncepcji. We wspomnianej politologii wiele czasopism, w tym niewątpliwie istniejące od niedawna „Studia Krytyczne” czy „Teoria Polityki” starają się załatać dostrzeganą asymetrię czy wręcz lukę. Na kartach tej książki spotykają się reprezentujący ośrodki uniwersyteckie i centra badawcze autorzy, którzy w różnych formach i konstelacjach starają się uczestniczyć w debacie na temat kondycji reprezentowanej dyscypliny, a naukowe CV uzupełniają kolejnymi publikacjami z nauk politycznych. Dla projektu, którego efektem jest niniejsza książka, punktem wyjścia były pytania: Jak przywrócić do szerszego obiegu krytyczne funkcje i krytyczne paradygmaty w rodzimej politologii? Co zrobić, aby politologia polska przestała kojarzyć się bądź z bieżącym medialnym (i o tyle jałowym poznawczo) komentatorstwem, bądź z ideologicznym duchem mainstreamowej poprawności politycznej, bądź wręcz z apologetyką istniejącego systemu politycznego i governmentality? Jak sprawić, by polska politologia per saldo przestała być nijaka, niewyraźna, bezproblemowa? By wniosła do dyskursu obraz ważnych sporów ideowych i programowych, pokazała poszukiwania alternatywnych interpretacji zjawisk politycznych, diagnoz i prognoz?